Zaparcia !!!

Zaparcia (potocznie zatwardzenie, obstrukcja) 
to dziś dolegliwość bardzo powszechna i niestety często bagatelizowana. Niesłusznie, bo konsekwencją częstych zatwardzeń coraz częściej bywa rak jelita grubego. W większości przypadków przy pomocy specjalisty (lekarza, fizjoterapeuty urogienkologicznego) lub nawet sami możemy pozbyć się problemów
 z wypróżnieniem.

Epidemiologicznie 15-20% społeczeństwa cierpi na zaparcia, w tym 2 razy częściej cierpią kobiety. Obstypacja zwiększa się wraz z wiekiem. Bardzo negatywnie wpływa na jakość życia.

Kiedy mówimy o zaparciach?

W 2006r. w Rzymie ustalono i opublikowano diagnostyczne symptomy obstypacji;

w ciągu 12 tygodni w ostatnich 6 miesiącach wystąpiły przynajmniej 2 z następujących symptomów:

- parcie przy > ¼ defekacji

- subiektywne uczucie niepełnego wypróżnienia przy > ¼ defekacji

- twardy, w bobkowatej formie stolec przy > ¼ defekacji

- subiektywne uczucie anorektalnej blokady przy > ¼ defekacji

- manualna pomoc przy wypróżnianiu > ¼ defekacji

- < 3 defekacje na tydzień

Przyczyny zaparć:

1)     Pochodzenia organicznego (neurologiczne, metaboliczne, hormonalne)

2)     Idiopatyczna (przyczyna nieznana)

3)     Spowolniony pasaż jelita (treść jelitowa zwykle potrzebuje 40-72h aby dotrzeć do odbytnicy)

4)    „Outlet obstruction” – zaparcia pochodzenia odbytowego (zwężenia odbytu, rectocele, wrodzone pogrubienie mieśnia zieracza odbytu wewnętrznego, zaburzona motoryka końcowego odcinka jelita, zmniejszona sensoryka odbytnicy, hemoroidy i inne)

5)     Brak ruchu, uboga dieta, nieodpowiednia podaż płynów

Następstwa zaparć:

1)      Hemoroidy

2)      Szczeliny odbytu spowodowane twardym stolcem

3)      Wypadanie odbytnicy

4)      Tworzenie się kamieni jelitowych

5)      Ryzyko wystąpienia zapalenia uchyłków jelita

6)      Powstawanie okrężnicy olbrzymiej

7)      Rak jelita

8)      Mechaniczne podrażnienie jelita

W przypadku pojawienia się problemów ze strony układu trawiennego (ból podczas wypróżniania, zaparcia, wzdęcia, parcie na stolec bez wypróżnienia, uczucie niepełnego wypróżnienia…) nie bagatelizujcie ich! Nie leczone problemy będą tylko narastać.

Jeśli coś Cię niepokoi udaj się do specjalisty. Dokładna diagnostyka (wywiad chorobowy i na temat stylu życia, badania laboratoryjne, palpacja per rectum, badanie czasu pasażu jelita, kolonoskopia, manometria anorektalna), pozwoli ustalić przyczynę problemu i odpowiednio zaplanować terapię.

Jako FIZJOTERAPEUCI mamy szerokie pole działania.

W terapii skupiamy się na:

- relaksacji dna miednicy

- poprawie propriocepcji dna miednicy

- stymulacji oddechowej (przepona)

- terapii ciepłem

- korekcji zachowań defekacyjnych

- treningu toaletowym (normalizacja częstości wypróżnień, stały czas wypróżnień)

- technikach kontroli parcia

- dostosowaniu odpowiednich nawyków żywieniowych i związanych z podażą płynów

- zwiększeniu/zmniejszeniu możliwości gromadzenia treści pokarmowej w jelicie

- reedukacji posturalnej (optymalizacja postawy ciała)

- poradnictwie w zakresie wyrobów medycznych wykorzystywanych w przypadku

zaburzeń wyróżniania

- środkach wpływające na uformowanie stolca

Co możemy zrobić sami:

1. Uregulować czas wypróżnień. Rozleniwione jelita można zachęcić do pracy, stosując łagodne środki przeczyszczające (z rozwagą!!) lub naturalne środki pobudzające; suszone śliwki, rodzynki, daktyle, figi, nasiona lnu, słonecznika.
2. Zmienić nawyki żywieniowe. Jeść chleb pełnoziarnisty, więcej warzyw, owoców. 
3. Więcej pić. Każdego dnia przynajmniej 1,5–2 litry płynów, przede wszystkim niegazowanej wody mineralnej. 
4. Jeść o stałych porach. Najlepiej 4–5 razy dziennie, ale niewielkie porcje. Należy jeść wolno, aby nie połykać powietrza. 
5. Zadbać o ruch, bo to poprawia pracę jelit.